Simon Chapman, een van de bekendste strijders tegen tabak, neemt Philip Morris de maat en concludeert dat ze maar in één ding geïnteresseerd zijn: winst maken.

Door de webredactie

Toen Moira Gilchrist, onderdirecteur Scientific & Public Communications van Philip Morris International (PMI) op Twitter een oproep deed om haar vragen voor te leggen, zag de bekende Australische antirookactivist prof. Simon Chapman zijn kans schoon en stelde tien prangende vragen op zijn blog. Gilchrist gaf antwoord en in een nieuw blog gaat Chapman op die reactie in.
“Uit de antwoorden van Gilchrist blijkt dat Philip Morris er hard aan werkt om te zorgen dat sigarettenrokers overstappen naar hun IQOS-product,” schrijft Chapman. “Nog altijd komt 86 procent van de inkomsten van het bedrijf uit de verkoop van traditionele sigaretten, terwijl het aandeel in IQOS toeneemt en in 2025 38 procent van de omzet moet uitmaken. Maar dat betekent dus dat gewone sigaretten nog altijd de hoofdmoot van de inkomsten van PMI zullen vormen.”
Terwijl de IQOS-afdeling druk bezig is rokers over te halen om met de IQOS te beginnen, zitten ze verderop in de gang op de sigarettenafdeling alles op alles te zetten om sigaretten te blijven promoten, stelt Chapman. “Overal ter wereld waar nog geen reclameverbod op tabaksproducten ingevoerd is, maakt Philip Morris reclame. En waar er antirookbeleid wordt voorgesteld, doet PMI er alles aan om dat tegen te houden wanneer het ernaar uitziet dat het aantal rokers erdoor terug zal lopen.”

Business as usual

Een van de vragen die Gilchrist níét beantwoordde was dan ook welke targets er aan de verkoop-, lobby- en marketingmedewerkers op de sigarettenafdeling zijn gegeven. Moeten zij nu proberen om mínder sigaretten te verkopen? Of toch méér? Chapman vroeg of Gilchrist kopieën van die targets wilde toevoegen. Maar het bleef stil. Chapman concludeert dat het dus business as usual is: “Als Philip Morris-medewerkers lippen zien, fantaseren ze er een van hun producten tussen.”
Hij vroeg zich af waarom we op de Twitter-feed van Philip Morris nooit eens lezen hoe blij de Marlboro-fabrikant is met zijn medewerkers, die elk jaar weer voor een gigantische tabaksomzet zorgen. Daardoor kunnen ze de aandeelhouders immers tevreden blijven stellen.
PMI wil niet dat rokers stoppen met tabaksgebruik, maar dat ze overstappen op de IQOS, een apparaat waarin sigaretten verhit worden in plaats van verbrand, maar die ook tabak bevatten, zodat de gebruikers verslaafd aan nicotine blijven en dus vaste klanten zullen blijven.

Jeugdroken toegenomen

Ondertussen zijn tieners druk aan het experimenteren geslagen met alternatieve tabaksproducten. Chapman haalt cijfers uit Canada aan, waar het jeugdroken voor het eerst in dertig jaar weer is toegenomen, samen met een stijging in het e-sigaretgebruik van 80 procent.
Volgens Gilchrist wil PMI helemaal niet dat jongeren gaan roken of met de IQOS gaan experimenteren. Maar Chapman wijst fijntjes op de onlangs bekendgemaakte deal tussen Philip Morris en jongerenkanaal Vice. Het kanaal krijgt miljoenen van de sigarettenmaker om de IQOS te gaan promoten. Vice richt zich juist op jongeren.
Gilchrist zegt dat PMI zich echt alleen maar op de hardcore rokers richt en dat het toch mooi is dat zij die niet kunnen stoppen met roken nu een minder schadelijk alternatief (de IQOS) hebben.

Stoppogingen

Chapman stelt dat Gilchrist leentjebuur speelt bij de hardening theory, die zegt dat doorgewinterde rokers nooit kunnen stoppen met roken ook al blijven ze het proberen. Maar uit nieuw onderzoek van de wereldwijd zeer gerespecteerde John Hughes dat is gepubliceerd in Nicotine & Tobacco Research blijkt iets heel anders. Hughes vergeleek 26 studies over ‘hardening’ en concludeerde dat uit geen enkele studie blijkt dat bij de omschakeling van roker naar niet-roker het aantal stoppogingen, of het succes van een stoppoging afneemt naarmate de tijd verstrijkt. Uit een aantal onderzoeken blijkt juist dat het succesgehalte toeneemt bij een volgende stoppoging.
Chapman wijst erop dat PMI ondertussen probeert om overheden en beleidsmakers in de verleiding te brengen naar hen te luisteren en hun goede bedoelingen serieus te nemen in een poging antirookbeleid te vertragen of tegen te houden.
Chapmans conclusie: “Een slang kan nog zo vaak z’n huid afwerpen, het is en blijft een slang.”