Hebben leefstijladviezen van huisartsen wel zin als de omgeving van hun patiënten vol verleidingen zit om de verkeerde keuzes te maken. Dat vragen twee huisartsen Judith Tjin-A-Ton en David Koetsier zich af in een artikel in Medisch Contact van 5 januari 2016. Zij pleiten daarin voor actie en nemen de longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker als voorbeeld.
Door de webredactie

'Veel artsen zijn dokter in de spreekkamer, maar hebben weinig oog voor de omgeving waarin die spreekkamer is gevestigd,' schrijven beide artsen. 'Kunnen de adviezen die in de spreekkamer worden besproken, wel uitgevoerd worden in de directe omgeving van de betrokkene? In achterstandswijken zitten snackbars als het ware op elke hoek van de straat en is er amper een gezond, betaalbaar alternatief. Mede daardoor hebben mensen met een lagere sociaal-economische status vaak de grootste moeite om gezond te eten. En genoeg bewegen is ook vaak lastig. Sporten is namelijk duur, evenals gezond voedsel.'

In hun stuk focussen Tjin-A-Ton en Koetsier op overgewicht en obesitas en de ondermijnende werking op leefstijlprogramma's van een obesogene omgeving, waarin reclame aanzet tot ongezond gedrag en calorierijk voedsel laagdrempelig aanwezig is. Maar roken wordt wel genoemd en daarvoor geldt natuurlijk hetzelfde: in een omgeving waarin roken alom zichtbaar is en sigaretten bij 30.000 verkooppunten verkrijgbaar zijn, is het lastig er niet mee te beginnen of mee te stoppen.

Actief overleg

Tjin-A-Ton en Koetsier pleiten voor actief overleg van artsen met overheid en bedrijfsleven om preventie te bevorderen en een gezonde leefstijl aan te moedigen. Daarbij nemen zij Wanda de Kanter en Pauline Dekker van Stichting Rookpreventie Jeugd als voorbeeld:

'We pleiten ervoor dat wij als artsen onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen en het gesprek aangaan met de overheid (lokaal én centraal) en het bedrijfsleven om actief beleid met betrekking tot een gezond woon- en leefklimaat te stimuleren. We roepen beroepsorganisaties als de KNMG, NHG en LHV op te onderzoeken of hier draagvlak voor is en vervolgens het politieke debat aan te gaan. Leunen we hiervoor op individuen, op dappere dokters zoals longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker die de strijd aangaan tegen roken? Of nemen we als beroepsgroep de verantwoordelijkheid?'

De auteurs roepen beleidsmakers, artsen en (lokale) politici op om lef en visie te tonen bij het creëren van een leefomgeving die een gezonde leefstijl in de hand werkt. 'Dit is een oproep tot het oprichten van een beweging vanuit de zorg die de overheid en het bedrijfsleven durft aan te spreken op hun (mede)verantwoordelijkheid. Laten we nu eens echt samenwerken om de gezondheid te bevorderen.'