Uit een literatuuronderzoek blijkt dat er meer aandacht moet komen voor factoren die maken dat rokers zonder hulp stoppen én naar rookverslaving bij mensen met een lage sociaal-economische status.

Door de webredactie

Door de jaren heen is er veel onderzoek gedaan naar rookgewoontes en met name naar welke interventies het meest effectief zijn. Halas et al van de Universiteit van Manitoba deden er een literatuuronderzoek naar. Zij concluderen dat er een aantal hiaten zijn. Zo is er nog te weinig bekend over de onderliggende sociale factoren die tot roken leiden en zou er beter gekeken moeten worden naar welk beleid het beste werkt bij bepaalde doelgroepen, zoals mensen met een lage sociaal-economische status (SES). Onder hen rookt een groter percentage dan mensen met een hoge SES. Ook moet er onderzocht worden hoe nieuwe tabaksproducten en marketingmethoden van de tabaksindustrie ervoor zorgen dat mensen tabak blijven gebruiken.

Stoppen zonder hulp

Tien jaar geleden wees Simon Chapman in Plos Medicine op een ander hiaat in de onderzoeksliteratuur, de meeste onderzoeken worden gedaan naar interventies om te stoppen met roken. Hij concludeerde dat er te weinig onderzoek gedaan wordt naar de impact van beleid en maatregelen op rokers die zonder hulp stoppen. Hij wijst erop dat de overgrote meerderheid van de ex-rokers zonder begeleiding gestopt is.

“Het belangrijkste is en blijft dat mensen niet met roken beginnen,” zegt longarts Wanda de Kanter tegen TabakNee. Zij vindt dat dat te weinig wordt benadrukt in antirookbeleid. “Dat doe je door de prijs flink omhoog te doen, het aantal verkooppunten terug te dringen, antirookcampagnes te voeren en plain packaging door te zetten om roken minder verleidelijk te maken. Dan gaan veel mensen vanzelf wel stoppen met roken. Als ze dat zonder hulp kunnen is dat natuurlijk prima. En als ze hulp nodig hebben, kunnen ze daar hulp bij krijgen.”